Minder is meer

Deze jurk… lieve mensen… het was best een proces! En dan bedoel ik eigenlijk niet eens het naaien van de jurk, maar het denk- en beslisproces dat eraan vooraf ging. Sommige van mijn lieve naai-vriendinnen kunnen dit bevestigen, want hoeveel appjes en spraakberichten ik wel niet aan ze stuurde met teksten als: ‘Ik zit nog steeds na te denken over die jurk…’, ‘Ik heb nu dit en dit en dat bedacht…’, ‘Zou het leuk zijn als ik…?’, ‘Nu weet ik het zeker, ik ga het zó doen! Of zal ik tóch?’ Oh echt waar, wat een drukte in mijn hoofd haha!

Het begon simpel, want binnen een uur wist ik welk patroon en welke stof het moest worden. Uit de patronen van het julinummer sprong jurk 11 er voor mij namelijk direct uit. Vooral toen ik de lijntekening met alle leuke details zag, met als klap op de vuurpijl de onwijs leuk geplooide mouwtjes! De keuze voor de stof was ook een makkie. Ik had op de Instagrampagina van Van Gool Stoffen al een hele leuke gebloemde crèpe-viscose voorbij zien komen en toen ik Judith van Van Gool Stoffen over mijn idee vertelde was zij ook meteen enthousiast, dus hoppa, dat ging het worden. Gemakkelijk hè?

En toen sloeg de twijfel toe. Want ik was gevallen voor de leuke details van de jurk, maar ineens realiseerde ik mij dat deze details waarschijnlijk in het niet zouden vallen bij de vrolijke bloemetjesprint van de stof. Het voelde als zonde van al het werk om al die vlakjes en sierstiksels toe te voegen, als je daar bijna niets van zou zien in het uiteindelijke resultaat. Verschillende opties om dit op te lossen gingen door mijn hoofd, en die deel ik graag even met jullie, want hoewel ik uiteindelijk andere keuzes maakte, geeft het jullie misschien inspiratie.

Één van mijn ideeën was om bepaalde vlakken van de jurk (de zakingang, de achterpas van de rok, de schouderpas en de manchetten) van een contrasterende stof te maken. Ik maakte op mijn telefoon van de lijntekening een soort kleurplaat om het voor mezelf visueel te maken hoe dat eruit zou komen te zien. Ik wilde hiervoor wat restjes van een zwarte denim gebruiken, maar was tegelijkertijd bang dat zwart te ‘hard’ zou worden. Een paar twijfeldagen later herinnerde ik me – hier komt het tweede idee – dat ik nog een oud suède rokje van mijn schoonzusje had dat ik uit elkaar wilde halen om de materialen te hergebruiken; een camelkleurige suède die goed paste bij de tinten in mijn stof. Vlijtig haalde ik het rokje uit elkaar, om me vervolgens te realiseren dat de suède te dik zou zijn bij de soepele viscose. Daarna kwam idee drie in mijn hoofd en ging ik op zoek naar een dunner lapje nepleer, maar ook daar werd ik toch niet heel enthousiast van. Voor idee vier ging ik even naar de stoffenwinkel, naar de afdeling lintjes, kantjes en paspelbandjes… want ook daarmee kun je natuurlijk heel goed details accentueren. Felle en vrolijke kleurtjes alom en ik denk nog steeds dat het een leuk idee had kunnen zijn, maar… ik ‘voelde’ het niet helemaal, dus ging ik met lege handen weer naar huis en was het plan nog net zo ver als op de dag dat ik mijn keuze maakte voor het patroon en de stof.

En toen werd eindelijk het vijfde en definitieve plan geboren. Let goed op, want hier komt het meest geniale idee dat ik de afgelopen maanden heb gehad… tromgeroffel… ik schrapte álle details van de jurk en maakte de jurk zo beginnersvriendelijk als ik maar kon. HA! De kunst van het weglaten in optima forma: ik liet de zakken weg, ik schrapte het inzetstukje aan de schouder, ik liet de achterpas van de rok weg en ik maakte het achterpand van de rok niet uit twee delen met een naad middenachter, maar uit één deel door het achterpand van de rok aan de stofvouw te leggen. Daarnaast maakte ik een los striklint, in plaats van de twee linten uit de zijnaden. Let op als je dit ook wil doen: daarvoor moet je het patroondeel voor het striklint natuurlijk wel verlengen!

Bij het passen van het lijfje merkte ik dat het tamelijk lang was en dat de taille op/over de heup zou vallen als ik de tailleband er ook nog eens tussen zou voegen. Overigens werd daar bijna plan zes geboren, want ik zag er meteen ook een erg leuke blouse in, maar ik heb mezelf maar eens toegesproken: ‘Nee Lianne, blijf bij je plan!’. Vanwege de lengte van het lijfje koos ik ervoor om ook de tailleband weg te laten en de rok direct aan het lijfje vast te zetten. Daarmee bloest het lijfje nog steeds licht. Als je dat niet wil zou ik je zeker adviseren om na het stikken van het lijfje even goed te kijken of het voor jou misschien wat ingekort moet worden. Voegde ik ook nog iets toe aan de jurk? Jazeker! Vier riemlussen, omdat het daarmee gemakkelijker wordt om de taillelijn van de jurk ook ín je eigen taille te laten vallen. Uiteindelijk gebruikte ik het striklint niet, maar koos ik ervoor om de jurk met een gevlochten riempje te dragen.

Bij het maken van de jurk maakte ik trouwens nog dankbaar gebruik van Hét handboek voor zelfmaakmode van Knipmode! Dit kreeg ik laatst cadeau en het kwam bij het maken van deze jurk al een paar keer goed van pas! Zo zocht ik op in welke richting ik de coupenaad moest strijken, want dat vergeet ik altijd! Ook twijfelde ik bij het maken van het mouwsplit weer even over het aanzetten van het splitbiesje, maar met het handboek erbij kon ik goed gebruikmaken van de duidelijke stap-voor-stapuitleg met tekeningen.

Toen de jurk af was, was ik erg blij met het resultaat en dus ook met alle genomen beslissingen, al hadden die nogal wat voeten in aarde, haha.

En toch is er ook iets blijven knagen. Want… al die leuke details van de jurk, die blijven me aanspreken! En daarom kocht ik vorige week een mooie soepelvallende dunne jeansstof, bij Van Gool Stoffen en ga ik binnenkort aan de slag met een tweede versie van deze jurk. Dit keer met alles erop en eraan, álle details en toeters en bellen. Wordt vervolgd!