De avonturen van Carina – deel 5
Hoewel mijn moeder en ik ijverig aan de slag gingen, en in een dag de okergele onderjurk al hadden gemaakt, begon ik steeds meer te twijfelen. Het beeld dat ik in mijn hoofd had kwam helemaal niet overeen met de werkelijkheid. In mijn hoofd moest de onderjurk vooral strak zijn met een mooie boothals. Maar het patroon dat ik gebruikt had week daar flink vanaf. Daarnaast was de kleur wel mooi, maar dan voor iemand anders… Okergeel stond me eigenlijk helemaal niet.
Snel wuifde ik mijn twijfels weg met de gedachte dat make-up, accessoires en opgestoken haar veel goed konden maken. De volgende morgen zouden we gewoon aan de slag gaan met de rok van de zwarte stof met gaatjes. Het idee was origineel. En met de gaatjesrok over de jurk heen zou het vast een mooi geheel vormen.
Voor de rok hadden we geen patroon, maar wel een voorbeeldrok uit mijn kast. Deze hebben we gewoon op de dubbelgevouwen stof gelegd en met een kleine marge overgetekend en uitgeknipt. Dit ging makkelijker dan verwacht! Binnen anderhalf uur tijd hadden we een rok met split in elkaar gezet. Mijn moeder leerde me hoe ik er aan de bovenkant dun elastiek in kon maken door een tun-neltje te naaien. En zo was mijn vierde outfit geboren.
Twee weken later was het zover. Mijn man en ik reisden af naar Schiermonnikoog waar de bruiloft zou plaatsvinden. Wat een heerlijk eiland en wat een prachtige dag had het bruidspaar voor hun dag uitgezocht. De zon scheen uitbundig en het voelde alsof we in het buitenland waren. Mijn outfit had ik mooi uitgestald in onze kamer, maar hoe langer ik ernaar keek, hoe onzekerder ik me voelde: “Was dit nu wel een slimme keuze? Zo’n herfstachtige jurk voor zo’n zomerse dag, in een kleur die mij eigenlijk helemaal niet stond?” Het antwoord op deze vraag was duidelijk: “Nee.” Maar ja, wat dan? Ik schrok van mijn eigen onzekerheid en twijfels en besloot die de kop in te drukken en mezelf moed in te spreken: “Wat maakt het toch uit. Je hebt hem zelf gemaakt en ook hier leer je weer van. Hup, gewoon aantrekken en er het beste van maken. Het is mooi weer, we zijn met lieve mensen, die jurk is bijzaak.” Gelukkig, dat werkte…, het werd stiller in mijn hoofd.
De bruiloft in het kleine kerkje was schitterend. En de borrel in de zon was supergezellig, maar ik wist wel dat ik in het vervolg okergele stoffen kon laten liggen. Toen we even langs ons vakantie-huisje fietsten voor een korte pitstop, voordat we richting het diner en het feest zouden gaan, greep ik mijn kans. Ik had mezelf lang genoeg gekweld. Tijd voor iets luchtigers, iets echt zomers. Met een zucht van opluchting trok ik mijn plan B aan: een zalmroze zomerjurkje. Kijk, dit was precies waar ik zin in had. En de okergele jurk dan? Ach die vindt vast wel weer een nieuwe eigenaar…
Carina gaf zichzelf een jaar geleden de opdracht om voor elk trouwfeest van vrienden voor zichzelf een nieuwe creatie te naaien. Hierover blogt zij voor Knipmode, lees haar vorige blog hier terug.
