Peggy | Op een mooie Pinksterdag

Zoals ik me al jaren afvraag waarom juist met Pinksteren mensen massaal richting meubelboulevards afreizen, zo kan ik me voorstellen dat je net zo verbaasd bent over het feit dat ik op tweede Pinksterdag – in plaats van op een zonnig terras neer te strijken – de voorkeur gaf aan een bezoek aan het Stoffen Spektakel. In beide gevallen zal het enthousiasme voor dit soort voorjaarsuitjes misschien te maken hebben met het gevoel dat de boel hoognodig weer eens ververst moet worden. Nou, wat mijn interieur betreft kan ik je melden dat dat tegenwoordig wel snor zit. Jarenlang heb ik het schuiven, verhangen en verplaatsen van mijn huisraad, tot vervelens toe (vooral vervelend voor de op dat moment aanwezige medebewoner) tot kunst verheven, maar het heeft vast ook met de leeftijd te maken, op dit moment ben ik dik ok met de spullen die me omringen.

Hoe anders dat is als het om mijn garderobe gaat, blijkt duidelijk bij de start van elk nieuw seizoen. Als ik het gevoel heb dat de winterjas definitief de berging in kan, onderwerp ik mijn lente- en zomergarderobe aan een kritische ‘nieuwe modeblik’ en verban ik, wat ik denk niet meer te dragen, uit mijn kledingkast, het meeste daarvan bestemd voor de verkoop op Koningsdag. Ik mag daarbij graag de uitspraak van Andy Warhol in herinnering brengen dat alles in je garderobekast een uiterste houdbaarheidsdatum heeft. Net als melk, brood, kranten en tijdschriften. En als geboren fashionista geldt dat dus zeker ook voor mijn garderobe.

Zo dient er ook dit seizoen weer behoorlijk wat nieuw aangevuld te worden. En dus – je bent hoofdredacteur van een zelfmaakmodeblad of je bent het niet – ga ik enthousiast aan de slag met nieuwe stofjes en de naaimachine, en natuurlijk maak ik het meeste bij voorkeur zelf.

Ik weet niet hoe het jou vergaat maar heb ik eenmaal een stof gescoord waarvan ik blij wordt, en waarvan ik onmiddellijk voor me zie wat ik ervan wil maken, dan kan ik niet wachten en móet ik meteen aan de slag.
Dat gold zeker voor deze prachtige stof die ik meenam van het Stoffen Spektakel, met een superbijzonder randdessin. In gedachten zag ik meteen een jaren 50 plaatje voor me; van een Audrey Hepburn-achtig type wijde lange rok. Dat moest ‘m worden. En dat is gelukt. Het kostte me nog geen halve dag om ‘m af te maken. Het idee is reuze simpel en ik heb er zelfs geen patroon voor nodig gehad!

Je meet je taille, knipt een tailleband. Ik had twee meter van de stof gekocht en heb het dessin niet in de lengte maar in de breedte gebruikt omdat ik dat mooier vond voor de streepverwerking. In plaats van te rimpelen heb ik de plooien plat verdeeld en bovendien tot 18 cm, aan de binnenkant van het model, met de machine ingestikt zodat de plooien mooi plat op de heupen komen te liggen. Et voilà……

Nu de rest van de lapjes nog……