Ik en pantalons, wij zijn een goed duo!

Ik denk dat mijn liefde voor pantalons ergens in de jaren 80 is ontstaan. Destijds kreeg ik zelfgemaakte bandplooibroeken aangemeten in felle kleuren en ruiten, die ik toen niet altijd kon waarderen. Maar de mode was wijd en comfortabel, dus ik droeg ze. Maar wat was ik blij toen ik kon overstappen op de jeans.

Maar ik denk dat ik deze broeken toch ergens in mijn hart heb gesloten, want na het jarenlang dragen van jeans ben ik onwijs blij dat de wijde pantalon weer terug is! Ik heb soms last van de strakke jeans en bij een pantalon knelt er niets om de buik, benen, etc. Verder houd ik van een heel hoge taille, zodat er niets bij mijn buik in de weg zit.

Omdat ik al diverse pantalons maakte en met veel plezier draag, kon het natuurlijk niet anders dan dat ik deze – uit het septembernummer – zou maken. Hij is net even anders dan de modellen die ik heb en met mijn pantalonervaring zou deze variant een peulenschil worden!

Ahum, de praktijk bleek anders.

Ik ging enthousiast aan de slag. De stof die ik koos is heel geschikt voor nette broeken: terlenka. Deze stof is erg elastisch en goed te verwerken. Bij De Lappenkraam zijn diverse kleuren te koop. De terlenka die ik koos is wat zwaarder en daarbij koos ik een kleur die al knipoogt naar het najaar, dus ik kan deze nette broek goed doordragen. Mijn tip: kies voor dit patroon in ieder geval een heel soepelvallende stof die niet te zwaar is, vanwege de plooien aan de voorkant.

Mijn keuze voor deze pantalon heb ik puur op het oog gemaakt en niet op de werkbeschrijving. Dus toen ik aan de slag ging en de werkbeschrijving las, stuitte ik op een onverwachte wending in het proces: een blinde rits. Wow, wow, een blinde rits? Waar dan, aan de zijkant? Dat bleek niet het geval te zijn. De rits zat toch echt aan de voorkant, namelijk verstopt achter een schuine vouw in het voorpand. Mijn ervaringen met blinde ritsen zijn niet altijd even best geweest, maar goed, ik kon al niet meer terug.

Volgende punt waar ik op stuitte: zakken in de zijnaad. Wat? Zakken in de zijnaad? Geen normale zak zoals ik gewend ben? Ook mijn ervaringen met zakken in de zijnaad bij een broek zijn niet al te positief. Maar ook hier stapte ik dapper overheen. Dit zou ik fiksen.

De paspelzakken aan de achterkant zijn gelukkig wel bekend terrein, dus daar startte ik mee. Zo ver, zo goed. Paspelzakken maken is een secuur werkje, maar het resultaat geeft altijd een voldaan gevoel! Bij het maken van een paspelzak is het altijd belangrijk dat je de ‘hulplijnen’ goed op de panden tekent of met rijgdraad aangeeft.

Over deze lijnen stik je namelijk de zakstroken/paspeldelen (op de voorkant), die je vervolgens naar binnen vouwt als je de middenlijn hebt ingeknipt. Probeer dit vooral eens uit op een proeflapje, oefening baart kunst. En dit soort zakken in je kleding – mooi strak ingezet – ogen erg professioneel!

Daarna zette ik de blinde rits in. Dat ging dit keer goed, dus ook deze stap kon ik afvinken. Omdat alles zo lekker liep, zette ik meteen de zakken in de zijnaad. Ik ben soms niet blij met zakken in de zijnaad, omdat ze niet altijd mooi zitten en soms uitpuilen. Bij deze zwaardere stof bleek dat inderdaad het geval. Mmmm, balen… wat nu?

Ik ging verder om te bekijken hoe dit later op te lossen. Ik vouwde de plooien in het voorpand, zette alles in elkaar om de broek aan te kunnen trekken voor een eerste pasbeurt. Ai……. Toen kwam ik erachter dat het model erg wijd was op de heupen! Nu moet ik altijd wel wat innemen op de heupen, maar dit was echt niet mooi. Doordat er vouwen in het voorpand zitten, kon ik moeilijk inschatten hoe het model zou vallen en kon ik het ook niet even snel opmeten op het patroonblad. In combinatie met de zijzakken die er al in zaten, zag ik mijn project afstevenen op een mislukking. Dit zou toch geen ‘Project Kliko’ worden? Ik besloot nog niet op te geven en broedde op een oplossing.

Ik geloof dat er weinig projecten zijn geweest die zoveel spelden hebben gezien. Ook mijn tornmesje maakte overuren. Uiteindelijk besloot ik de zijzakken er af te knippen: dan maar geen zak. Hierdoor kon ik de zijnaad flink innemen. Ook de plooien aan de voorkant vouwde ik iets dieper. Ik heb net zo lang gespeld, tot ik tevreden was met het model. Aan de kruisnaad heb ik niets hoeven wijzigen.

De tailleband maakte ik breder dan het patroon (mijn motto: hoe hoger die taille, hoe beter) en ik voegde riemlusjes toe. Dat vind ik altijd een mooi detail bij een hoge taille en maakt het mogelijk een riem te dragen.

Uiteindelijk is het me toch gelukt! Flink tegen de deadline aan tik ik dit blog. Hoewel ik onderweg behoorlijk wat uitdaging tegenkwam, ben ik toch tevreden. Ik heb de broek een aantal keren bewust weggelegd, om niet in de frustratiezone terecht te komen. Tja, dat hoort er soms ook bij… Mocht ik dit model nog eens maken, dan weet ik in ieder geval precies waarop te letten!

Zo voeg ik weer een pantalon toe aan mijn groeiende broekencollectie en het zal zeker niet de laatste zijn. Een goede pantalon sluit mooi aan en volgt je lichaamsbouw. Ik vind een pantalon dan ook passen bij elk figuurtype. Ben jij ook zo’n fan? Deel je dan ook het resultaat? Neem vooral de tijd voor de pasvorm als je aan de slag gaat. De tijd die je daaraan besteedt, betaalt zich uit in draagcomfort!