‘We don’t make mistakes, we do variations’

Toen ik de augustuseditie van Knipmode zag wist ik het meteen: broek 2 en top 5 gingen het worden, geen twijfel mogelijk! Maar ook voelde ik meteen stress opkomen, dit was best een uitdagend project, al die zoompjes, plooien, paspelzakken en een rits….. Als dat maar goed komt!

In mijn hoofd had ik het plaatje al gemaakt: een beige set met subtiel glittertje. Toen ik Judith van Van Gool Stoffen mijn plannen voorlegde kwam ze met twee prachtige stoffen die heerlijk aanvoelden. Voor de broek gebruikte ik de ‘cupro-sandwashed-zand-20155‘ en voor de top de ‘sandwashed-viscose-zand-kleur-20149‘. Beide hebben exact dezelfde kleur, alleen is de kwaliteit voor de broek wat steviger dan de viscose voor de top.

Vol goede moed begon ik aan broek 2. Iets te enthousiast… Als docent in het voortgezet onderwijs zeg ik zó vaak tegen mijn leerlingen eerst goed te lezen voordat ze beginnen. Ik moest eens wat beter naar mezelf luisteren. Want in de werkbeschrijving staat duidelijk dat ik het gulpdeel aan het voorpand moest plakken voordat ik het uit de stof knipte. Maar door te snel lezen zat ik met twee losse gulpdelen die ik er later maar aan gestikt heb. Gelukkig had ik er wel naadwaarde aan geknipt.

Vervolgens stond er dat je alle plooien eerst moest rijgen. En dit zijn er veel, en over lange afstanden, hele lange afstanden. Dus ik heb mijn hoofd gebroken over een makkelijker oplossing hiervoor. Uiteindelijk heb ik eerst alle lijnen van de plooien op de binnenkant van de stof getekend met carbonpapier. Ook nog een hele klus maar ik hoefde in ieder geval niet meters te rijgen! Bij het strijken van de plooien kwam ik erachter dat dit helemaal niet nodig was, als je knipjes boven en onderaan de plooi zet, de stof netjes recht op de strijkplank legt, pers je die plooien er zo in. Geen lijntje of rijgdraadjes nodig!

Na even gebaald te hebben van deze twee ’tegenvallers’ ging ik als een malle door. Met als gevolg dat ik weer niet goed gelezen heb. Deze broek is afgewerkt met een beleg bovenaan en NIET, ik herhaal NIET, met een tailleband. Maar goed, mijn broek heeft dus per ongeluk WEL een band. Hoe krijg ik het voor elkaar.

Het originele beleg, dat ik in mijn hoofd als band had geknipt, is niet zo lang als de band had moeten zijn en was dus te kort. Aangezien ik niet genoeg stof had om een nieuwe band te knippen heb ik hier ook weer een extra naadje in aangebracht om mijn zelfbedachte tailleband te verlengen. Dat alles in de hoop dat ook dit extra naadje in the end niet zichtbaar zou zijn. De band heb ik eraan gestikt en daarna precies in de aanzetnaad doorgestikt:, de stitch in the ditch-methode.

En gelukkig ook nog een lichtpuntje: de paspelzak, waar ik altijd een enorme angst voor heb, is aardig gelukt voor mijn doen!

En toen kwam het moment suprême: het passen van de broek en I LOVE IT! Hij zit perfect, de stof is super voor de valling van de plooien én geen van mijn extra naadjes zijn te zien!!! Stiekem vind ik de broek mét tailleband eigenlijk veel leuker en een stukje stoerder dan alleen met een beleg, een geluk bij een ongeluk dus!

Daarna was top 5 aan de beurt. In Knip staat een stap-voor-stapbeschrijving om de plooitjes te stikken. Ik koos ervoor om in plaats daarvan naaldplooitjes te maken met mijn nieuwe Babylock Enlighten Lockmachine. Deze machine kan dik bulkgaren aan en ik gebruikte voor de fijne plooitjes een combinatie van beige bulkgaren en een garen met zilveren glittertje erin. Zo krijgen de fijne plooitjes meer body en het glittertje is zo subtiel dat het een chique uitstraling krijgt.

Ik tekende telkens een groepje van vijf naaldplooitjes op de stof, met een stiftje dat verdwijnt bij het strijken. Vijf plooitjes tekenen, vijf naaien en dan weer vijf tekenen. Wat een monnikenwerk! Na 110 (ja, jullie lezen het goed, 110!!!) naaldplooitjes had ik voldoende stofoppervlak gecreëerd om het voorpand, rugpand en kraagje eruit te knippen. Want je maakt eerst een lap stof met alle plooitjes om vervolgens het patroondeel erop te leggen en met naadwaarde uit te knippen.

De top zit vervolgens snel in elkaar. De pas aan het voor- en rugpand zijn dubbel van stof en daardoor is de top meteen ook supernetjes afgewerkt aan de binnenkant. Ik paste de burritomethode toe om dit makkelijk af te werken.

Bij het kraagje liepen de naaldplooitjes net niet mooi door in mijn nek en als ik ergens niet tegen kan zijn het niet doorlopende streepjes of lijntjes. Dus ik heb de vorm van het kraagje aan de achterkant aangepast en er een haakje en oogje aan gezet. Ook het kraagje heb ik er met de stitch in the ditch-methode erop gezet.

En kijk aan: een outfit waar heel wat uurtjes (en gevloek) in zitten maar waar ik helemaal verliefd op ben! Zo trots op mijn ‘zelfgemaakte stof’. En de baalmomenten van de foutjes die ik maakte waren snel vergeten door het mooie resultaat dat ik in de spiegel zag!

Tot de volgende keer!

Liefs,

Maaike