De avonturen van Carina – deel 6
Jurk 5: Over een blinde rits, die je kon zien…
Een paar weken na het bezoek aan de prachtige stoffenwinkel van mijn nicht, Böttger in Alkmaar, hadden mijn moeder en ik afgesproken om aan de outfit te gaan werken. Het was stralend weer, dus al gauw werd de naaimachine naar de tuintafel verplaatst. Ik wilde dit keer geen jurk, maar een rok en een top maken, mooi in vintagestijl, het thema voor deze bruiloft. Dit keer had ik de stoffen in de winkel voor de spiegel naast mijn gezicht gehouden, zodat ik er zeker van was dat de kleur me goed stond. Voor de rok hadden we voor een dikkere pastelroze stof gekozen en voor de top een iets duurdere kanten stof in oudroze tint. Omdat de kanten stof heel mooi afgewerkte randen had, wilden we die optimaal benutten voor de mouwen en de onderkant. Na een paar proeflapjes gemaakt te hebben, en nadat de machine goed was afgesteld, konden we aan de slag. Het was heel wat gepuzzel, maar uiteindelijk slaagden we erin om de rok helemaal op maat te maken. Nou ja, na heel veel passen, spelden in mijn been, spelden in onze vingers, aanpassen, opnieuw spelden verzetten en veel meer van dat alles.
Bovendien hadden we voor dit naaiproject voor het eerst een blinde rits gekocht. Alleen de ietwat gedateerde naaimachine van mijn moeder had geen blinde ritsvoet bij de accessoires. En ook voor mijn moeder was het blinde ritsfenomeen iets nieuws. Na enkele Youtube-filmpjes bekeken te hebben, hakten we de knoop door: Onze blinde rits zou dit keer gewoon zichtbaar zijn. Zo goed als we konden, zetten we de rits op de traditionele manier in de rok. Dat lukte aardig goed. Als ik niet had geweten, zou je haast denken dat hij ‘blind’ was. Voor de volgende keer zal ik zeker wel op zoek gaan naar zo’n speciaal voetje, maar voor nu was dit prima.
Toen het al begon te schemeren hebben we in de tuin de laatste hand aan de rok gelegd. Mijn moeder leerde me hoe je met blinde steken de onderkant van de rok zo kon afwerken dat de rok een onzichtbare zoom kreeg…die was dan wel weer echt blind 🙂 En ineens schiet me nu iets te binnen: zou daar de term stekeblind vandaan komen?
Carina gaf zichzelf een jaar geleden de opdracht om voor elk trouwfeest van vrienden voor zichzelf een nieuwe creatie te naaien. Hierover blogt zij voor Knipmode, lees haar vorige blog hier terug.
