Vintage dessin, als nieuw

Toen ik als tiener heel veel van mijn kleding zelf maakte, stelde mijn moeder voor dat ik oude jurken van haar mocht gebruiken voor de stof. Er hingen wat zwangerschapsjurken, een mooie linnenachtige jurk met strepen, nog gemaakt door tante Guusje, nu geëmigreerd naar Nieuw Zeeland.

Verlovingsjurk

En ook haar verlovingsjurk; zwart met fantastische groene bloemen. Zo’n jarenvijftigmodel, slank van boven, kort mouwtje en een wijde rok eronder. Prachtig vond ik ze, die mooie handwerkdetails die erin zaten, alles met liefde gemaakt. Ik zal ze ook gepast hebben, maar die schaar is er ook in gezet. Jammer vind ik nu. Ook haar moet het aan het hart zijn gegaan maar dat kan ik al lang niet meer vragen.

Van die prachtige verlovingsjurk van zwarte satijnkatoen met groene bloemen maakte ik onder meer een korte broek, wijd fladderig met elastiek bovenin. En het moet gezegd worden: ik heb er onwijs veel plezier van gehad. Droeg hem jaren achtereen op vakantie. Was eraan gehecht. Ik heb hem dan ook bewaard, om de herinnering én vanzelfsprekend om dat stofje, waar ik na 30 jaar nog steeds verliefd op ben.

Van een vintage print naar digitaal besteld dessin!

Hoe leuk is het dan, dat de techniek zich zo ontwikkeld heeft, dat je zelf als particulier gewoon een paar meter stof kunt laten bedrukken. Collega Ester scande het inmiddels wat sleetse shortje  in. Puzzelde het patroon weer tot een compleet dessin met rapport. En ik verstuurde hem naar Printunlimited.nl. Bestelde hem ook meteen maar op een dure wat dikkere keperzijde. Hoppatee. Als je zoiets doet dan moet je het ook maar goed doen nietwaar?!

Toen de stof binnenkwam…

Ik kreeg de stof thuisbezorgd, op een rol! ‘T was helemaal leuk en spannend. Toen ik hem uitpakte zag ik fantastisch groene vintage bloemen, heel mooie kleuren. De kwaliteit was prachtig. Maar de bloemen waren reusachtig vergeleken bij het origineel, minstens vier keer zo groot. Als je (heel) goed keek, zag je ook dingetjes als kleine haaltjes, zichtbaar in de originele stof, en iets van de weefstructuur. Blijkbaar had ik hem niet helemaal goed geüpload….

Niet dat het lelijk was, maar het was even een shock. Ik heb de stof uitgehangen over mijn werktafel, ben wat anders gaan doen. En toen ik terugkwam om weer even te kijken en te voelen bedacht ik: hé, wat doet het er eigenlijk toe. Zo is ie ook heel mooi. En zo gaan die dingen, zeker met zelfmaakmode; je bedenkt wat leuks, althans, dat denk je, maar het pakt vaak anders uit.

Mijn eigen unieke “vintage” jurk van nu!

Ik heb er een jurk van gemaakt, helemaal op mijn gemak, van het doe-het-zelf-patroon uit Knipmode november 2015 in de mooie vintage stof. Met dicht rugpand en dus er moest een rits in middenachter omdat hij anders niet over het hoofd kon. Strijd geleverd met de blinde rits. En geprobeerd hem zo mooi mogelijk op maat te maken. Ook nog gevoerd. En nu heb ik een jurk. Een zijden jurk. Met authentiek vintage dessin, dat niemand anders heeft. Met originele gebruiksspoortjes erin, van 30 jaar geleden, alleen zichtbaar voor wie het weet. Ik ben er blij mee maar meer dan dat. Het voelt voor mij als een soort eerbetoon. Aan mijn moeder, die er prachtig uitzag in de jurk. En die voor mij altijd mijn creativiteit heeft toegejuicht en gestimuleerd. Ik mocht zelfs haar jurk verknippen.

Met lieve groet,

Annet